சபிக்கப்பட்ட மேகங்கள்

சிலுவைகளில் அறையப்பட்டவர்களின்

சிந்தும் இரத்தமாய்

சிரங்குகளில் சீழ் கொண்டு வழியும்

சிவப்பொழிந்த இரத்தமாய்

நகரம் எனும் நரக மேடை பொழியும் சபிக்கப்பட்ட மேகங்களே

நாற்று நட்டவன் உமக்கெனக் காத்திருக்க

நகரில் கால்வாய் நிரப்பிட வந்தீரோ

உழுதவன் உம்மைத் தொழுதிருக்க

நகரமழை என ஈனப் பிறவி கொண்டீரோ

வயலும் தாண்டி வனப்பும் தாண்டி

வளையும் நெளியும் வரம்பும் தாண்டி

புல்லும் தாண்டி பூவும் தாண்டி

புஞ்செய் முழுதும் புயல்போல் தாண்டி

தார்மேல் விழுந்து தாறுமாறென அறுந்து

ஊர்மேல் ஊர்ந்து அழுகிய ஊனினைப் புசிக்கும்

நகரத்து மழையே

விதை விதைத்தவன் விழிகளில் நீர் விதைத்து - நகரில்

விலைமாது தேடி வந்தாயோ

ஏர்மகனைத் தீயில் எரியவிட்டு - நகரின்

எச்சில் துடைத்திட வந்தாயோ

உனையே உலகாய் உனையே உயர்வாய்

உனையே உயிராய் உழுதவன் உய்திட

அவனுயிர் கொய்தாய் அழிவை எய்தாய்

அதுதான் முறையோ அழிவே மழையோ

நகரில் பொழிந்தாய் நகர்வற்றழிந்தாய்

நாற்றம் அணிந்தாய் நஞ்சோடிணைந்தாய்

கால்வாய் நுழைந்தாய் கடைசியில் கடலை அடைந்தாய்

கண்கெட்ட மழையே உன்னால் கந்தாயம் இல்லையே

மீண்டும் விண்ணேறு முகிலாய் உடன் மாறு

வயல்களில் நீ தூறு புனிதச் சேறாய் உருமாறு

உழவன் கால் பட்டு உந்தன் பிறப்பின் பயன் தேறு

மீண்டும் முகிலாகி அங்கே மழையாகு....